سطح خونی سرب در گاوهای شهر اهواز

    مسمومیت با سرب یکی از مهم‌ترین علل مسمومیت با فلزات در بین دام‌های اهلی است.  در گاو دریافت مقادیری از سرب، کم‌تر از آنچه منجر به نشانه‌های بالینی می‌گردد، می‌تواند با تغییرات متابولیکی و کاهش وزن همراه شود.  در این مطالعه غلظت خونی سرب در دو گروه سنی و دو نژاد در گاوهای شهرستان اهواز مورد ارزیابی قرار گرفته است.  نمونه‌گیری در حد فاصل فروردین تا خرداد 1391 و روی 100 رأس گاو موجود در مناطق روستای جسانیه بزرگ، روستای شیبان، روستای الباجی، سه راه سوسنگرد، روستای گمبوعه بزرگ، کوی گلدشت، روستای دامغه، روستای بهر و بیمارستان دانشکده‌ی دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام گرفت.  نمونه‌های خون هپارینه در فریزر (20- درجه‌ی سانتی‌گراد) نگهداری و در کوتاه‌ترین زمان ممکن به آزمایشگاه پیرایه زیست قزوین منتقل شدند.  اندازه‌گیری سرب در این محل با بهره بردن از دستگاه جذب اتمی دارای کوره‌ی گرافیتی صورت پذیرفت.  نتایج با استفاده از آزمون من- وایتنی و آزمون کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل آماری واقع شد.  نتایج نشان داد که مقادیر میانگین و خطای معیار از میانگین سرب خون دام‌های مورد مطالعه 46/2±93/39 قسمت در بیلیون می‌باشد.  اختلاف بین مقادیر سرب خون دو گروه سنی (واجد دندان شیری و حداقل یک دندان بالغ)، دو جنس و دو نژاد (بومی و دو رگ) معنی‌دار نبود.  میزان سرب خون دام‌های دریافت کننده‌ی آب تصفیه به طرز معنی‌داری بیش‌تر ازگروهی بود که به آب غیرتصفیه دسترسی داشتند.  هم‌چنین میزان سرب خون دام‌های نگهداری شده در دانشکده‌ی دامپزشکی بیش‌تر از سایر مناطق (به استثنای دام‌های منطقه‌ی سه راه سوسنگرد) بود.  نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که سطوح خونی سرب دام‌های مورد مطالعه در محدوده‌ی قابل قبول می‌باشد.  ضمن این که نزدیکی به مناطق شهری در مقایسه با سن، جنس، نژاد و منبع آب شرب عاملی با اهمیت‌تر در افزایش سرب خون به حساب می‌آید.